مبانی نظری هوش هیجانی
هوش هیجانی
تعریف
هوش عاطفی ، هوش احساسی یا هوش هیجانی
- اهمیت هوش هیجانی
- تاریخچه هوش هیجانی
- سابقه نظری مفهوم هوش هیجانی
- دیدگاه توانایی ( پردازش اطلاعات )
- دیدگاه مختلط
- هوش هیجانی از نقطهنظر گلمن
آگاهی از هیجانات خود
کنترل هیجانات
خود انگیختگی
تشخیص هیجانات در دیگران
کنترل روابط
- هوش هیجانی از نقطه نظر بار ـ آن
- عوامل مؤثر در هوش هیجانی
شناخت عواطف شخصی :
به کار بردن درست هیجان ها :
برانگیختن خود :
شناخت عواطف دیگران :
حفظ ارتباط ها :
فهرست منابع
منابع فارسی
منابع لاتین
هوش هیجانی
تعریف
گلمن برای طرح هوش هیجانی مدیون دانشمندان زیادی است که با ارائه تحقیقات خویش ، راه را برای کتاب هوش هیجانی هموار کردهاند . سالهای زیادی بر روان شناسی حاکم بود که مهم ترین استعداد افراد را بهرهی هوشی یا هوش بهر مینامیدند و با همین استعداد ، پذیرش و گزینش کارمندان را انجام میدادند که افراد ، یا باهوش هستند یا نیستند و به هر حال ، چنین متولد شدهاند و کار زیادی برای آنها نمیتوان انجام داد . این طرز تفکر در جامعه آن زمان - که گاردنر آن را دوران تفکر هوش بهری مینامد - نیز نفوذ کرده بود . گاردنر هوش شخصی را به عنوان یکی از زیر مجموعههای فرعی هوش معرفی میکند ( گلمن ، 2000 ، ترجمهی پارسا ، 1389 ). هوشهای شخصی عبارتند از :
دانش دورن شخصی که این امکان را میسر میسازد که یک مجموعه از احساسات بسیار متفاوت و پیچیده را بررسی و نمونه یابی میکند .
دانش بین فردی ، توانایی درک و ایجاد تفکیک بین حالات ، روحیات ، انگیزهها و مقاصد دیگران است که همهی این تواناییها از زیر مجموعههای هوش هیجانی است .
در نهایت گلمن هوش هیجانی را نوع دیگری از هوش میداند که مشتمل بر شناخت احساسات خویشتن و استفاده از آن برای اتخاذ تصمیمهای مناسب در زندگی است . توانایی ادارهی مطلوب خلق و خوی و وضع روانی و کنترل تکانشهاست . عاملی است که به هنگام شکست ناشی از دست نیافتن به هدف ، در شخص ایجاد انگیزه میکند ( سبحانی نژاد و یوزباشی ، 1387 ).
بنابراین با توجه به دیدگاه دانشمندان طرفدار هوش هیجانی که رد صفحات بعد توضیح داده خواهد شد . باید توجه داشته باشیم ، این که هوش هیجانی چیست ؟ هوش هیجانی را نمیتوان با چند اصطلاح تعریف کرد ، زیرا هوش هیجانی بر خلاف هوش عمومی که معمولآ یک استعداد و توانایی ذاتی و ثابت تلقی میشود ، شامل مجموعهای از تواناییها و مهارتهاست که از لحظهی تولد ، توانایی یادگیری آن را دارد و یک توانایی ارثی ، ذاتی و ثابت نیست ؛ بلکه در طول زمان بر حسب این که فرد در چه محیط فرهنگی باشد و چه نوع آموزشی ببیند و چه قدر از این تواناییها را یاد بگیرد